با پیشرفت مفاهیم، چیزهای کمی درست تر از آلفارومئوی دیزلی به نظر می رسند. با این حال، این آلفارومئو بود که در هفت سال پیش، زمانی که 156 JTD را روانه بازار کرد، فناوری اکثر توربوپراپ‌های مدرن را راه‌اندازی کرد.
امروزه تقریباً تمام خودروهای دیزلی از سیستم‌های Common Rail استفاده می‌کنند که در آن سوخت از یک ریل سوخت مشترک تحویل داده می‌شود و با فشار فوق‌العاده به سیلندرها تزریق می‌شود. اما اکنون آلفارومئو به همراه شرکت مادر فیات، نسل بعدی موتورهای دیزلی Common Rail Multijet را پیش می برند.
موتور 147 JTD 16v از این فناوری استفاده می کند: برخلاف موتورهای معمولی Common Rail، Multijet چندین شات کوچک سوخت را به داخل سیلندرها می دمد تا احتراق بهتری داشته باشد.
بلوک اصلی 1.9 لیتری حفظ شده است، اما تحت عمل جراحی جدی قرار می گیرد، با داشتن چهار سوپاپ در هر سیلندر، یک میل بادامک اضافی، منیفولدهای ورودی و خروجی جدید، در حالی که فشار انژکتور از 1300 به 1400 بار افزایش می یابد. اعداد به دست آمده – 138 اسب بخار در 4000 دور در دقیقه و 225 پوند فوت در 2000 دور در دقیقه – بهبود مفیدی را نسبت به تنظیم دوربین تکی JTD با 113 اسب بخار و 203 پوند فوت نشان می دهد.
این پیشرفته تر از GTA 147 247 اسب بخاری است. اگرچه لازم به ذکر است که این خودرو 184 پوند فوت فورد فوکوس TDCi ارزان تر و آئودی A3 1.9TDi با قیمت مشابه را نیز شکست می دهد.
این یک ویژگی مهم در جاده است و JTD 16v بسیار سریعتر از سرعت 0-60 مایل در ساعت 9.1 ثانیه است. و برخلاف گلف سریع اما انعطاف ناپذیر فولکس واگن PD150، آلفا با بند قدرت G-string این خودرو سنگین نیست.
قدرت قابل استفاده در 1500 دور در دقیقه وجود دارد، اما آشکارا این است که عمل واقعی، تا دو هزار، تا 2000 دور در دقیقه بعداً ادامه می یابد. همچنین صاف و تصفیه شده باقی می ماند.
موتورهای دیزلی مدرن می توانند سرگرم کننده باشند اما هنوز هم باید منطقی باشند. در مقایسه با بنزین 147، JTD موفق شد و به 47.9 مایل بر گالن در سیکل ترکیبی دست یافت، اگرچه JTD تک بادامک پایه 1 مایل بر گالن مقرون به صرفه تر است.
و در حالی که 157 گرم در کیلومتر دی‌اکسید کربن تولیدی آن بسیار چشمگیر به نظر می‌رسد، اما با مقررات آلایندگی یورو4 مطابقت ندارد، بنابراین مالیات دهندگان خودروی این شرکت هنوز با 3 درصد اضافه‌هزینه دست و پنجه نرم می‌کنند.
در سرعت های معمولی، رانندگی کمی پر سر و صدا و فرمان سریع اما نه بیش از حد ارتباطی است که شما را آزار می دهد. اما سرعت را همانطور که می خواهید در آلفا افزایش دهید، مخصوصاً موتوری با چنین موتور اسپرتی، و با زوال کنترل بدنه و پدال وسط پاداش خواهید گرفت.
Torquesteer عمدتاً کنترل می شود – حداقل در حالت خشک – که با توجه به گشتاور خروجی آن هیچ شاهکاری نیست. ما 147 داخلی را نیز حفظ خواهیم کرد، زیرا یکی از بهترین کابین‌های اصلی در همه جا است. پر از حروف لاتین و پر از اشاره به خودروهای ایتالیایی بزرگ گذشته، اما بسیار محکم تر.
با ناپدید شدن فوکوس TDCi در جاده پرپیچ و خم B، نگاهی به صفحه‌های سرد پوشیده شده، درد را کاهش می‌دهد.
چیزی که فورد امیدوار به انجام آن نبود، تکرار شخصیت ایتالیایی بود -…
