شرکای انویدیا، جگوار و لندروور برای ساخت خودروی فردا

وقتی صحبت از خودروهای خودران به میان می آید، به نظر می رسد کسانی که آنها را می سازند و کسانی که آنها را رانندگی می کنند در سیارات مختلف زندگی می کنند. به نظر می رسد صنعت بر این باور است که مصرف کنندگان می خواهند آسانسورهای افقی آنها را به جایی که می خواهند برسانند، در حالی که مصرف کنندگان نمی خواهند رانندگی را رها کنند و در حال حاضر به رایانه ای برای راهنمایی آنها اعتماد ندارند.

جگوار به ماشین هایی که شما رانندگی می کنید اعتقاد دارد، نه ماشین هایی که شما را رانندگی می کنند. بنابراین، اعلام هفته گذشته مبنی بر اینکه جگوار و لندرور از مجموعه کامل فناوری‌های رانندگی خودکار انویدیا استفاده خواهند کرد، شگفت‌انگیز است، زیرا جگوار و لندرور از این فناوری برای ایمن‌تر کردن رانندگی و در عین حال افزایش تجربه رانندگی شما استفاده خواهند کرد، نه اینکه امتیازات رانندگی شما را از بین ببرند.

بیایید در مورد اینکه این اعلامیه برای آینده خودروهای خودران چه معنایی دارد صحبت کنیم. سپس با محصول هفته، پل شکاف، کتاب جدیدی در مورد چگونگی گفتگوهای معنادار و همکاری موثر با افرادی که رابطه خوبی با آنها ندارید، نتیجه گیری می کنیم.

بهبود ایمنی خودرو مورد نیاز است

من یک جگوار I-Pace رانندگی می کنم و از اولین باری که گواهینامه ام را گرفتم طرفدار جگوار و رانندگان آن بودم. من اولین XKE خود را – یک رودستر 1968 – حدوداً در سال 1973 خریدم. آن ماشین یک مشکل داشت: هنگام ترمزگیری تمایل داشت به سمت چپ می کشید و قبل از اینکه مشکل حل شود، من را در یک پیچ سخت به سمت چپ به سمت El Camino کشاند و من را از بین برد. ماشین.

من آن ماشین را دوست داشتم و وقتی آن را خراب کردم، دلم شکست و دلم شکست. من هشت سال پیش رانندگی را شروع کرده بودم، بنابراین از اکثر بچه های هم سن و سال خود استعداد بیشتری داشتم. اما من فاقد بلوغ بودم و مانند بسیاری از بچه ها، تمایل به انجام کارهای احمقانه داشتم. زودتر تعمیر نکردن ترمزها و تطبیق نکردن با کاری که می دانستم قرار است انجام دهند، دو چیز بسیار احمقانه است.

اما قبل از این قرن، ماشین ها عمدتاً گنگ بودند. شما آنها را به جایی که می خواهید بروید نشان می دهید، و اگر از روی سطوح کنترلی رانندگی نکنید، و هیچ کس دیگری این کار را نکند، می توانید بدون تصادف به پایان برسید.

بدترین تصادف من زمانی بود که روی یک تابلوی ایست توقف کردم و زنی پشت سرم مشغول تماشای قطار بود و او با سرعت 40 مایل در ساعت شروع به زدن من کرد در حالی که من با استریو درگیر بودم. من بدون هیچ آسیبی در صندلی عقب نشستم، اما ماشین نابود شد.

تا همین اواخر، ماشین‌ها هوشمند نبودند و مهارت‌ها و توجه راننده در بهترین حالت ترکیبی بود. خودروهای امروزی تجهیزات ایمنی زیادی دارند، اما مردم همچنان به دلیل حواس پرتی، مشکلات مواد مخدر، مسابقه، آب و هوا، سن (بسیار جوان یا پیر) و دلایل مختلف دیگر دچار تصادف می شوند.

در واقع، همین دیشب نزدیک بود توسط نیمه او که از چراغ قرمز عبور می کرد کشته شوم و تقریباً با سرعت 60 مایل در ساعت به من نزدیک شد. نه من و نه همسرم زنده نخواهیم ماند. خوشبختانه دیدم که متوقف نمی‌شود و می‌توانستم برای جلوگیری از برخورد ترمز کنم، اما اگر رادیو را سرهم می‌کردم یا به چیزی در سمت چپ خود نگاه می‌کردم یا دید تونلی داشتم، امروز چیز دیگری می‌خواندید.

مردم به طور ناامن رانندگی می کنند و با کوچکترین خرابکاری ممکن است شما، همسرتان، فرزندانتان یا والدینتان ناگهان با پایانی غم انگیز روبرو شوید – حتی با پیشرفت های بزرگ ایمنی در دو دهه گذشته. بنابراین، خودروها ایمن تر شدند، اما ایمنی کافی نداشتند.

برای بیشتر شدن…